Eligiusz Nowak

Laureat urodził się 7 lipca 1939 roku w Pniówku. Działał społecznie nie tylko na rzecz środowisk szkolnych, w których pracował, m. in. jako nauczyciel historii, ale również w sołectwie Pniówek. Uczestniczył między innymi w działaniach na rzecz odbudowy „Pomnika Niepodległości” zburzonego przez okupantów hitlerowskich w 1940 roku. Podczas uroczystości odsłonięcia pomnika przedstawił zebranym gościom genezę jego powstania. Po włączeniu Pniówka do struktur miasta Jastrzębie-Zdrój, w 1980 roku został wybrany przez mieszkańców do Rady Miejskiej. W latach 1984–1990 pełnił funkcję jej przewodniczącego. Laureat, wspólnie z Radą Sołecką, przez kilka lat działał na rzecz powrotu sołectwa Pniówek do gminy Pawłowice. Efektem tych działań była organizacja referendum pod hasłem: „Jeśli chcesz poprawić Pniówka los – Pawłowicom oddaj głos”. 1 stycznia 1993 roku działanie zakończono sukcesem i Pniówek ponownie znalazł się w granicach Gminy Pawłowice. Laureat był jednym z inicjatorów powołania komitetów ds. telefonizacji i gazyfikacji Pniówka. Aktywnie wspierał działania mające na celu budowę „Domu Ludowego”, a jego otwarcie uświetnił prelekcją na temat dziejów sołectwa.

W 1998 roku został wybrany do Rady Gminy Pawłowice jako kandydat z Pniówka. Przez dwie kadencje był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej tejże rady. Jako gminny radny przewodniczył komisji rozpatrującej wnioski o awans zawodowy nauczycieli, uczestniczył w pracach komisji konkursowych na dyrektorów szkół i przedszkoli oraz w komisji przyznającej tytuł Najlepszego Ucznia. Był również członkiem kapituły nagrody „Za zasługi dla Gminy Pawłowice”. Aktywnie działał w Radzie Sołeckiej Pniówka, włączając się w organizację różnych przedsięwzięć. Był wieloletnim przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Rady Sołeckiej. Za działalność społeczną i pracę zawodową był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany, m.in. otrzymał złoty, srebrny i brązowy Krzyż Zasługi, odznaczenia resortowe i związkowe.

Szczepan Martynowski

Laureat jest działaczem społecznym, spółdzielczym i samorządowym dobrze znanym społeczności Pawłowic. Mieszka w Pawłowicach od 1989 roku, a od 1992 roku bierze aktywny udział w życiu społecznym jako członek Rady Osiedlowej Samorządu Mieszkańców. Przez lata swojej społecznej aktywności dał się poznać jako kompetentny i skuteczny działacz, co w 2002 roku przełożyło się na wybór jego osoby na stanowisko przewodniczącego Rady Osiedla. W tym samym roku został również sołtysem sołectwa Pawłowice Osiedle.

W latach 2005 – 2007 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej Górniczej Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego im. St. Staszica w Wodzisławiu Śląskim. Z niespożytą energią przystąpił do urzeczywistnienia woli mieszkańców odłączenia pawłowickiego osiedla od Spółdzielni w Wodzisławiu. Pokonując wiele trudności doprowadził do podpisania 25 kwietnia 2008 roku Uchwały o odłączeniu zasobów mieszkaniowych GSBM Wodzisław w Pawłowicach i utworzeniu na tej bazie nowej, samodzielnej Spółdzielni Mieszkaniowej Pawłowice, która
1 sierpnia 2008 roku decyzją sądu otrzymała osobowość prawną. Od tego momentu rozpoczął się nowy rozdział w historii pawłowickiego osiedla. Władze spółdzielni poprzez swoje organy
tj. Zarząd i Radę Nadzorczą, której przewodniczącym jest Laureat starają się w jak najlepszy sposób zaspakajać potrzeby bytowo-socjalne mieszkańców.

Szczepan Martynowski za swą działalność otrzymał wiele nagród i wyróżnień, między innymi w 2003 roku Krajowa Rada Spółdzielcza nadała mu odznakę „Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego”. Otrzymał również tytuł „Przyjaciela Szkoły” od Szkoły Podstawowej nr 2 w Pawłowicach. Laureat jest osobą, bez której trudno wyobrazić sobie życie społeczne Osiedla Pawłowice. Jego inicjatywy spotykają się z aprobatą społeczną i przyczyniają się do rozwoju całej gminy.

Ochotnicza Straż Pożarna w Golasowicach

Za datę utworzenia we wsi Golasowice zorganizowanego oddziału straży ogniowej należy przyjąć rok 1911, jednak jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej powstała wiele lat później - w 1966 roku. W tym okresie podjęto też decyzję o budowie nowej remizy, a na początku lat 90. przekazano strażakom gruntownie wyremontowany „Dom Strażaka”. W 1996 roku Kobieca Drużyna Pożarnicza zajęła VII miejsce na Międzynarodowych Zawodach Sportowo-Pożarniczych w Kościanie, a Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza chłopców na zawodach ogólnopolskich w Błażejewku uplasowała się na miejscu XI.

30 września 1997 golasowicka jednostka została włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Strażacy z Golasowic uczestniczyli w wielu akcjach ratowniczych. 22 października 1973 roku gasili pożar drewnianego kościoła w Golasowicach. Podczas powodzi, która w 1997 roku nawiedziła południową Polskę, przez 478 godzin pomagali usuwać szkody wyrządzone przez żywioł. Brali również udział w gaszeniu pożarów w Imielinie i Kuźni Raciborskiej, za co zostali odznaczeni Medalami za Zasługi dla Pożarnictwa. Przełom XXI wieku obfitował w sukcesy drużyn: kobiecej, dziewczęcej i chłopięcej uczestniczących w ogólnopolskich zawodach pożarniczych w Lądku, Częstochowie, Kościanie i Turku. OSP Golasowice bierze czynny udział w życiu wsi, współpracując ze wszystkimi organizacjami i instytucjami działającymi w sołectwie. Strażacy propagują wiedzę pożarniczą wśród uczniów Zespołu Szkolno-Przedszkolnego organizując Turniej Wiedzy Pożarniczej, pokazy strażackie, zwiedzanie remizy i Izby Pamięci. Druhowie uczestniczą w uroczystościach obu parafii. OSP udostępnia budynek „Domu Strażaka” na potrzeby Koła Gospodyń Wiejskich oraz Koła Emerytów i Rencistów. Mieszkańcy Golasowic obserwują strażaków podczas organizacji imprez, przy zabezpieczaniu tras wyścigów i rajdów.
3 maja 2011 OSP Golasowice obchodziła 100-lecie istnienia i została odznaczona Złotym Znakiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP.

Od lewej stoją: przedstawiciele OSP Golasowice, Szczepan Martynowski, Eligiusz Nowak.